Jan Bulanda urodził się 21 maja 1890 w Łącku w niezamożnej rodzinie chłopskiej. Ukończył gimnazjum w Nowym Sączu a następnie Wydział Filozoficzny na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wszystkie stopnie edukacji zaliczał niezmiennie na ocenę celującą. Z chwilą wybuchu wojny został powołany do piechoty. Ze służby wojskowej został zwolniony w 1916 r. „jako inwalida i z nadwyrężonym zdrowiem”.
Wrócił na studia i prosił Senat uczelni o przyznanie mu jakiegokolwiek stypendium, „gdyż pozostaje bez środków do życia”. Studia ukończył w 1918 r. Rozpoczął karierę pedagoga gimnazjalnego w Rakowicach a następnie w Ropczycach. Uczył nie tylko filozofii, ale i historii, geografii, języka polskiego, łaciny, niemieckiego, matematyki, fizyki, kaligrafii a nawet śpiewu. Rozwinął bardzo energiczną działalność naukową i społeczną, redagował pismo „Przyszłość”, napisał poradniki :„Szkoła gry na gitarze”, „Szkoła gry na mandolinie” (szerzył kulturę muzyczną, prowadził kółko śpiewacze), urządzał wycieczki szkolne m.in. w Tatry, wydał podręcznik z pokazowymi i przykładowymi lekcjami, których celem było wzbudzenie zamiłowania do języka polskiego. W latach 1932-1937 Jan Bulanda pełnił funkcję dyrektora w Państwowym Gimnazjum Koedukacyjnym w Wąbrzeźnie. W 1937 został odwołany ze stanowiska w dosyć tajemniczych okolicznościach. W historii szkoły zapisano: „Jego odejście [Jana Bulandy-przyp.] spowodowane było poważnymi konfliktami z częścią grona pedagogicznego oraz bardzo słabymi wynikami, jakie uzyskali absolwenci szkoły w trakcie egzaminu maturalnego w roku szkolnym 1936/37”. Na Wąbrzeźnie urywają się wiadomości o Janie Bulandzie. Napis na tablicy pamiątkowej w Łącku mówi o jego śmierci w czasie II wojny światowej.
W 1933 r nakładem Zakładów Graficznych Bolesława Szczuki w Wąbrzeźnie Jan Bulanda wydał „Zwyczaje towarzyskie”, broszurkę zawierająca porady z zakresu savoir-vivre. Autor radzi w niej m.in. jak zachowywać się przy stole, jak prowadzić konwersację, jak przyjmować gości. Mimo liberalizacji życia i rozluźnienia obyczajów wiele z tych porad z pewnością przyda nam się i dziś.
